Topdog, underdog

Se estamos dispostos a quedarnos no centro do noso mundo e non situar o centro na nosa computadora ou nalgunha outra parte, senón que realmente onde está o centro, entón somos ambidextros, vemos os dous polos en cada acontecemento. Sabemos que a luz non pode existir sen a escuridade. Se hai similitude, un xa non pode darse conta. Se sempre hai luz, un xa non vivencia a luz. Ten que estar presente o ritmo de luz e escuridade. Dereita non existe sen esquerda. Se perdo o meu brazo dereito, o meu centro de despraza cara á esquerda. Se é que hai un superego, tamén debe haber un infraego. Novamente Freud deixou o asunto a medias. El viu ao “ topdog”, ao superego, pero deixou fóra ao “ underdog”, que é tan real como o “ topdog”. E se avanzamos un paso máis e examinamos aos dous pallasos, como eu chámoos, representando o xogo da autotortua no escenario da nosa fantasía, entón atopamos dous personaxes así:

  • O TOPDOG xeralmente está cheo de virtudes, exemplar e autoritario; sempre ten a razón. Ás veces ten a razón, pero sempre é impecable. O topdog é un matón e funciona con “ti deberías” e “ti non deberías”. O topdog manexa con esixencias e ameazas de catástrofes tales como “se non accedes, entón non serás querido, non te irás ao ceo, morrerás” e cousas polo estilo.
  • O UNDERDOG manexa sendo defensivo, apologético, adulador, facéndose o bebé llorón, etc. O underdog non ten forza. O underdog traballa así: “mañá”, “farei todo o posible”, “mira, tenteino miles de veces, pero non é culpa miña se non resulta”, “síntoo, pero non podo evitar que se me esqueza o día dos teus aniversarios”, “teño tan boas intencións”. O underdog é hábil e astuto e polo xeral saca a mellor parte do topdog porque non é tan primitivo como este.

De modo que o topdog e o underdog loitan polo control. Como todo pai e fillo loitan entre si para conseguir o control. A persoa se fragmenta en controlador e controlado. Este conflito interior, a loita entre o topdog e o underdog, nunca o completo, non se resolve en definitiva porque ambos loitan polas súas vidas.

Fritz Perls: Sueños y Existencia, extracto Charla I